Eeuwige rotzooier.
Eerder deze maand kreeg ik ‘fanmail’ van ene Joy (what’s in a name?) omdat ze zwaar teleurgesteld was in het feit dat ik zo’n slecht voorbeeld ben voor de jeugd en maar wat loop te rotzooien. Ze beëindigde haar verhit betoog met “Je bent door en door verrot.” Hartelijk bedankt! Het is een heel gek gegeven om sinds mijn avontuur in Big Brother ineens zoveel nieuwe opinies en verzinsels over mezelf te horen. Dit soort bagger probeer ik doorgaans te vermijden omdat het gebaseerd is op gebakken lucht. Het ene moment heb ik stiekem lopen klooien met iemand in het huis - nota bene met 115 camera’s die alles konden registeren dus hoe zelfs - het andere moment heb ik als wulpse sloerie een relatie opgebroken. Hate to disappoint maar zo interessant is mijn leven niet. Wat ik wel uit m’n fanmail heb gehaald is een titel voor deze blogpost.
A trip down memory lane
Begin 2014 studeerde ik af als master in de evolutie- en gedragsbiologie. Ik had grootse plannen om het pad van de conservatie genetica in te slagen, of misschien ergens in een regenwoud soorten te gaan bestuderen, of dan toch maar onderzoek te gaan doen in een wetenschappelijke instelling. Ik verzeilde echter al snel in het labo van een farmaceutisch bedrijf, 9 - 5 job met een goed loon, toffe collega’s en geen ruimte voor creativiteit en inspiratie. Ik veranderde langzaam in een zombie die braaf meedraaide in de mallemolen van de werkmens, de minuten aftellend tot ik kon uitklokken voor het weekend #TGIF.
Ik voelde een enorme drang om iets te gaan doen dat mij meer voldoening zou geven, iets dat zou bijdragen aan deze wereld. Ondertussen was ik onder invloed van enkele milieudocumentaire’s vegan beginnen leven en al snel groeide het idee om een volledig plantaardige ontbijt- en lunchbar te openen. Bar Botanica was binnen het jaar al een feit! Ik wou mensen op een leuke en vooral smakelijke manier kennis laten maken met plantaardige voeding. De financiële lasten en fysieke labeur die bij een bestaan als zelfstandige in de horeca komen, duwden mij echter langzaamaan maar gestaag richting burn-out. Zelfs tot op heden heb ik mijn passie voor voeding niet teruggevonden, en blijft koken een dagelijkse opgave. Sinds het sluiten van Bar Botanica halverwege 2019 ben ik op een intense zoektocht naar mijn volgende stappen in deze wijde wereld. Dat er al 15 maanden een pandemie heerst in die wereld, helpt mijn zaak natuurlijk niet vooruit. Vaak heb ik het gevoel dat ik ter plaatse blijf trappelen en ploeteren in de modder.
Toen ik eind 2020 geselecteerd werd voor Big Brother, moest ik even niet nadenken over zingeving en wat een gelukzalige rust kwam er over mij heen gedaald. Elke week had ik maar één doel voor ogen, in het spel blijven en dat was het. Geen gebrek aan carrière, geen eenzame momenten, geen dating perikelen, geen grootse verwachtingen, geen druk van buitenaf, geen FOMO, zelfs geen keuzestress over eten want we hadden niet te kiezen. Gewoon luisteren naar de regels van Big Brother en zijn. Als ik vertel aan mensen dat ik heb meegedaan aan een programma waar je je moet laten opsluiten voor 100 dagen en je 24/7 gevolgd wordt door camera’s, krijg ik standaard als reactie “amai dat zou ik niet kunnen.” Eerlijk? Het was voor mij de meest veilige cocon waar ik me ooit in heb bevonden en de heimwee is gigantisch. Ik weet dat mijn avontuur slechts een pauzeknop was en het echte leven zich nu hier verder afspeelt maar op sommige dagen zou ik alles geven om even terug te kunnen gaan.
Ik ben 32 jaar, heb geen carrière, partner of eigen woning. Als ik moet afgaan op de maatstaven die de maatschappij ons oplegt, ben ik bijzonder slecht bezig. Toch ben ik razend benieuwd om te zien waar het leven mij nog allemaal gaat brengen. Bij tarot heb je de ‘Fool’ kaart, wanneer je deze kaart krijgt, sta je aan het begin van een nieuwe reis. De Fool inspireert moed, want hij weet dat elke dag een kans is om nieuwe gebieden in je leven te openen, vergezeld door anticipatie, verwondering, ontzag en nieuwsgierigheid. Misschien ben ik nu wel de eeuwige rotzooier of naïeve dwaas maar ik blijf mijn pad bewandelen en probeer zoveel mogelijk te genieten van de grote en kleine momenten die ik onderweg mag beleven. Iets met citroenen en limonade.